Donnatella Daflaar, ook wel Donna genoemd, is persoonlijk begeleider van speciale doelgroepen. Ze is moeder van twee kinderen en heeft een passie voor mens en dans. De eerste lockdown mondde uit in een prachtig initiatief waarin deze twee passies samenkwamen.
Donna’s dochter kreeg tijdens deze lockdown privédansles in eigen tuin van een bevriende choreograaf. Al snel sloten een paar buurtkinderen aan. ‘Toen er elf kinderen in mijn tuin stonden, wist ik dat het tijd was om te professionaliseren en heb ik subsidie aangevraagd bij WijDeventer.’
Als persoonlijk begeleider werkt Donna met ouderen in een buurtstation. Daar biedt zij hun een daginvulling die samengesteld is door en voor de deelnemers. Als de ouderen daar behoefte aan hebben, gaat Donna ook buiten de activiteiten om met hen in gesprek.
Tijdens de eerste lockdown werkte Donna niet alleen meer met ouderen, maar hield ze zich ook dagelijks bezig met haar passie voor dans. ‘Ik heb 25 jaar verschillende stijlen gedanst. Mijn basis ligt in Latijns-Amerikaanse dans en jazzballet.’ Terwijl iedereen thuis zat, kon Donna haar passie delen met de buurtkinderen. De subsidie die zij aangevraagd had om het project te professionaliseren, was toegekend. Daardoor werd de achtertuin omgeruild voor een sporthal. Daar bood zij samen met een gezinscoach vanuit het maatschappelijk werk, ouders en een diskjockey kinderen danslessen aan. Ook legde zij verbinding met het sociaal wijkteam.
De deelnemende kinderen waren tussen de vier en twaalf jaar oud en hebben diverse multiculturele en sociale achtergronden. Donna zag dat veel kinderen tijdens de eerste lockdown op straat hingen. ‘De thuissituatie van sommige kinderen was lastig: met financiële krapte, ruzies en weinig aandacht.’
Bewegen brengt saamhorigheid en vreugde. Het zorgt voor verbinding en maakt blij. Dat hebben we hard nodig in deze tijd.
Met het project zette Donna zich in om de deelnemende kinderen te versterken. Zo kregen zij taakjes: ‘Een meisje dat op ritmisch gym heeft gezeten, hielp me bijvoorbeeld mee met het geven van de stretchoefeningen.’ Daarnaast is er aandacht voor waardering: ‘Alle kinderen kregen een T-shirt als blijk van waardering voor hun deelname. Dit zorgde voor groei en verbinding tussen de kinderen. En erg belangrijk: hun zelfvertrouwen nam toe.’ Donna lette goed op de kinderen en ving signalen op. Zat een kind niet lekker in zijn of haar vel? Dan knoopte ze in de pauze een gesprekje aan. Ook had ze aandacht voor thema’s zoals omgaan met de regels, corona en de emoties die de kinderen tijdens het dansen ervaarde.
Het project begon met elf kinderen, inmiddels doen er 34 enthousiaste dansertjes mee. ‘Ouders waren in het begin een beetje argwanend, maar komen inmiddels kijken.’ De kinderen oefenen de dansjes die ze leren thuis met hun ouders. Zo zorgt Donna voor een positieve overgang naar de thuissituatie.
De subsidie van het project loopt bijna af. Dat betekent zeker niet dat het project ook stopt. ‘We vragen ouders nu om een vrijwillige bijdrage van € 2,50. Niet alle ouders kunnen dat betalen.’ Donna wil er hoe dan ook voor zorgen dat het project blijft bestaan. ‘Bewegen en het laagdrempelig aanbieden van sport brengt saamhorigheid en vreugde. Het zorgt voor verbinding en maakt blij. Dat hebben we hard nodig in deze tijd.’