Studente Social Work koppelt briefschrijvers aan ouderen
Martje Bergsma (25) zat tijdens de eerste lockdown in de afrondende fase van haar opleiding Social Work aan de Hogeschool Leeuwarden. Daarnaast werkte ze als freelancer in de culturele en sociale sector.
Noot van de redactie: Dit interview vond plaats toen corona een actueel thema was.
Door corona vielen allerlei klussen en evenementen weg. Maar bij de pakken neerzitten, is niks voor Martje. "Ik heb zoveel geleerd tijdens mijn opleiding. Die skills wilde ik inzetten voor anderen. Ik vroeg me af wat nog wél kon." Het werd het prachtige project ‘Brieven aan Bep’.
Martje heeft mooie herinneringen aan de brieven die ze aan haar opa schreef. "Een brief staat voor mij voor echte aandacht. Een appje heb je zo gestuurd, voor een brief moet je moeite doen. Dat maakt het voor de ontvanger zo waardevol. En juist in coronatijd hebben heel veel mensen behoefte aan een beetje aandacht." Een idee borrelde op. Met haar project ‘Brieven aan Bep’ worden briefschrijvers gekoppeld aan ouderen in zorginstellingen. Zo ontstaat er een penvriendschap. "Sommige mensen die tijdens de eerste lockdown aan elkaar gekoppeld zijn, schrijven elkaar nog steeds." Als het mogelijk is, zoekt Martje naar een match tussen mensen die dicht bij elkaar wonen. Dan kunnen ze elkaar ook ontmoeten als ze dat willen.
De brieven zorgen voor geluksmomentjes. Maar het is meer dan dat. Ouderen delen in de brieven ook hun zorgen en verdriet.
Penvriendschap is waardevol
De penvriendschap is waardevol voor de ouderen én voor de schrijvers. "Ik merkte dat heel veel mensen iets wilden betekenen voor een ander. De aanmeldingen van briefschrijvers stroomden binnen. We hebben zelfs even een wachtlijst gehad." De briefschrijvers zijn heel divers: van student tot thuiswonende ouderen. Martje belt met iedere schrijver om kennis te maken. "Niet alleen de ouderen in de zorginstellingen hebben wat aan de penvriendschap. Ook onder de schrijvers is er eenzaamheid. Een student deelde dat hij ook maar alleen op zijn kamer zat."
Martje hoorde tal van bijzondere verhalen. Zo bleken een oudere en een schrijver dezelfde familie in Canada te hebben. "Ze hadden allebei geen contact meer met die familie, maar nu besloten ze samen om hun familieleden te benaderen. En nu wisselen ze ook brieven uit met Canada. Ik vind het zo bijzonder dat mensen aan de andere kant van de wereld elkaar door dit project hebben gevonden."
Geluksmomentjes
De brieven zorgen voor geluksmomentjes. Maar het is meer dan dat. Ouderen delen in de brieven ook hun zorgen en verdriet. "Het komt voor dat ouderen echt depressief zijn en dat ze het leven niet meer zien zitten. Dat is heftig." Martje ondersteunt de schrijvers met advies. "Iemand in mijn naaste omgeving had ook last van depressieve klachten. Ik weet dat je de negatieve gevoelens niet moet sussen met ‘het komt wel goed’. Dan erken je hun gevoel niet. Het helpt om heel alledaagse verhalen te delen, bijvoorbeeld over een mooie vogel die je in de tuin hebt gezien. Het lost natuurlijk niet het verdriet op, maar het geeft mensen weer wat hoop."
"De wereld een stukje mooier maken"
Door ‘Brieven aan Bep’ heeft Martje ervaren dat eenzaamheid zeker niet alleen bij ouderen speelt. Het project is inmiddels uitgegroeid naar een groot penvrienden-platform. Er worden nu ook jongere mensen aan elkaar worden gekoppeld. "Voor jongere mensen is het heel lastig om toe te geven dat ze eenzaam zijn. Er zit een enorm stigma op. Veel mensen helpen liever een ander dan dat ze zelf om hulp vragen." Daar wil Martje de komende tijd meer aandacht aan besteden in het project. "Door samen te schrijven, help je een ander en jezelf." Volgens Martje is het probleem van eenzaamheid na de coronacrisis zeker niet opgelost. Daarom kijkt zij nu al vooruit naar de toekomst. "Ik houd mijn ogen en oren open en benut mijn kansen om de wereld een stukje mooier te maken."