Sociaal werkers ontwikkelen nieuwe en creatieve initiatieven
Als sociaal werker sta je midden in de samenleving. Help je mensen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Jij bent er voor ze. Ook in coronatijd. Juist dan is het belangrijk om contact met elkaar te houden. Veel sociaal werkers ontdekten hiervoor nieuwe en creatieve mogelijkheden. Twaalf sociaal werkers vertellen over de kansen die ze hebben gepakt om in contact te blijven met de wijkbewoners.
1. 'Met hulp van bedrijven konden we wekelijks zestig voedselpakketten uitreiken.'
Dayana Nuñez Plata werkt bij het Meeting Point van het Leger des Heils op de Amsterdamse Wallen. Daar begeleidt ze als maatschappelijk werker vooral Spaanstalige mensen die werken in de prostitutie. De coronamaatregelen hadden grote gevolgen voor deze groep. 'Dankzij ons noodfonds en verschillende donaties konden we sekswerkers wat geld geven en met hulp van bedrijven konden we wekelijks zestig voedselpakketten uitreiken.'
Lees hier haar hele verhaal2. 'De ouderentablet Compaan heeft zoveel mensen goed gedaan.'
Evelyne Hemelaar werkt als mantelzorgondersteuner en vrijwilligerscoördinator bij ContourdeTwern. Ze heeft haar manier van werken in de afgelopen maanden radicaal zien veranderen. Ze heeft moeilijke momenten beleefd, maar ook heel waardevolle. 'De ouderentablet Compaan heeft zoveel mensen goed gedaan. Het is prachtig om weer een twinkeling in de ogen van ouderen te zien.'
Lees hier haar hele verhaal3. ‘Als jij niet voor een kopje koffie naar het wijkcentrum kunt komen, komen wij toch gewoon naar jou toe?’
Jessica van der Waal is sociaal makelaar bij Buurtwerk in de gemeente Dordrecht. Door de eerste lockdown veranderde haar werk van de ene op de andere dag. ‘Opeens kon ik niet meer naar de wijkbewoners toe. Mijn telefoon zat aan m’n oor vastgeplakt, maar dat is niet hetzelfde.’ Daarom bedachten Jessica en haar collega’s creatieve manieren om de mensen toch te ontmoeten en online overleggen persoonlijk te maken.
Lees hier haar hele verhaal4. 'Ik wil stages met status regelen, zodat jongeren voelen dat jij ziet dat ze veel in hun mars hebben.'
Ali Nur Foinsiyo (37) miste in zijn jeugd de steun die hij nodig had om een goede opleiding te kunnen volgen. Daardoor kwam hij in het ‘straatleven’ terecht. Nu werkt hij als jongerenwerker bij Waterkracht in Zutphen, waar hij jongeren ondersteunt om hun dromen te volgen. Als Ali het voor het zeggen had, zou hij stages met status regelen. ‘Bijvoorbeeld bij de media of bij een bank. Dan voelen de jongeren dat jij ziet dat ze veel in hun mars hebben.’
Lees hier zijn hele verhaal5. 'Door met z’n allen te breien, doen we op afstand iets mét en vóór elkaar.'
Voor haar werk bij stichting DOCK zet Anne-René van Wissen zich in voor ouderen in de Rotterdamse wijk Hillegersberg-Schiebroek. Ze merkt dat ouderen het nu zwaar hebben. Het thuiszitten duurt inmiddels al zo lang en er zijn minder spontane initiatieven van buurtbewoners. ‘Mensen hebben iets nodig om de moed erin te houden en het gevoel te krijgen dat ze er niet alleen voor staan.’ Toen Anne-René hoorde van de “Goedgemutste breicampagne” van het smoothiemerk Innocent, wist ze dan ook gelijk wat haar te doen stond.
Lees hier haar hele verhaal6. ‘Het is leuk om iets te geven én leuk om iets te krijgen én leuk om naar iets uit te kijken.’
Marien van Schijndel werkt als opbouwwerker bij Welzijn Rivierstroom. Samen met zijn collega van de GGD ontwikkelde hij het “Bewaarblikje”. Vrijwilligers gaan bij ouderen op bezoek, gewapend met een blikje vol met leuke spulletjes en informatieve kaarten om ze op een luchtige manier na te laten denken over positieve gezond. Elke maand komt de vrijwilliger op bezoek met weer iets nieuws in het blikje. Zo ontstaat er een langdurige band.
Lees hier zijn hele verhaal7. ‘Door samen op afstand te zingen, was er een heel sterk gevoel van saamhorigheid.’
Al 32 jaar werkt Linda in de Haagse wijk Laak. Toen door de coronacrisis veel wegviel, ging Linda op zoek naar wat wél kon. ‘Al snel kwam ik uit bij de binnenpleinen van flats waar veel ouderen wonen.’ Met wat geld van het stadsdeel ging ze met twee zangers en een geluidsman het plein op. De ouderen konden het concert volgen vanuit hun voordeur.
Lees hier haar hele verhaal8. ‘Binnen 48 uur hadden we een dienst op poten gezet waar we bewonersinitiatieven konden matchen met mensen die hulp konden gebruiken.’
Thamar van der Poel en Arjan de Groot werken allebei bij Welzijn Hoeksche Waard. Na de allereerste verontrustende persconferentie appten ze elkaar: ‘We moeten iets doen.’ Ze zagen dat er veel mensen waren die anderen wilden helpen. Maar dat een uitdaging voor hen was om in contact te komen met hulpvragers. ‘Daarom zetten wij een hulplijn en een website op, waarmee we vraag en aanbod konden combineren.'
Lees hier hun hele verhaal9. ‘In mijn reguliere werk blijf ik wat meer op afstand, nu stelde ik me op als een ‘professionele’ vriendin. Iemand tegen wie je even kunt spuien.’
Zainab Mahyou (34) werkt bij Samen Ondernemend Leren (SOL) en is op drie scholen in Rotterdam-West actief als schoolmaatschappelijk werker. De eenzaamheid van ouders waarmee Zainab te maken kreeg, maakte dat ze zich anders opstelde. ‘In mijn reguliere werk blijf ik wat meer op afstand, nu stelde ik me op als een ‘professionele’ vriendin. Iemand tegen wie je even kunt spuien. Dat hadden sommige ouders hard nodig om het vol te houden.’
Lees hier haar hele verhaal10. ‘Toen ik zelf ondersteuning kreeg, miste ik de mens achter de professional. Mijn missie is om mensen te steunen zoals ik dat zelf gemist heb.’
Daidelyn Frans werkt als trajectondersteuner bij LIMOR, de Landelijke Instelling voor Maatschappelijke Ondersteuning en Rehabilitatie. Ze ondersteunt mensen die om welke reden dan ook in de problemen zijn geraakt en nergens anders terecht kunnen. Haar eigen ervaringsdeskundigheid helpt haar in deze tijd om de verbinding te behouden. ‘Mensen ervaren gelijkwaardigheid, waardoor ze makkelijker aan de bel trekken.’
Lees hier haar hele verhaal11. ‘Bewegen brengt saamhorigheid en vreugde. Het zorgt voor verbinding en maakt blij. Dat hebben we hard nodig in deze tijd.’
Donnatella Daflaar is persoonlijk begeleider van speciale doelgroepen. Ze is moeder van twee kinderen en heeft een passie voor mens en dans. De eerste lockdown mondde uit in een prachtig initiatief waarin deze twee passies samenkwamen.
Lees hier haar hele verhaal12. 'De brieven zorgen voor geluksmomentjes. Maar het is meer dan dat. Ouderen delen in de brieven ook hun zorgen en verdriet.'
Martje Bergsma (25) zat tijdens de eerste lockdown in de afrondende fase van haar opleiding Social Work aan de Hogeschool Leeuwarden. ‘Ik heb zoveel geleerd tijdens mijn opleiding. Die skills wilde ik inzetten voor anderen. Ik vroeg me af wat nog wél kon.’ Het werd het prachtige project ‘Brieven aan Bep’.
Lees hier haar hele verhaal